Zolang je je aloë vera nog doodmaakt heb je nog wat spirituele ontwikkeling te gaan

𝐙𝐨𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐣𝐞 𝐣𝐞 𝐚𝐥𝐨𝐞̈ 𝐯𝐞𝐫𝐚 𝐧𝐨𝐠 𝐝𝐨𝐨𝐝𝐦𝐚𝐚𝐤𝐭 𝐡𝐞𝐛 𝐣𝐞 𝐧𝐨𝐠 𝐰𝐚𝐭 𝐬𝐩𝐢𝐫𝐢𝐭𝐮𝐞𝐥𝐞 𝐨𝐧𝐭𝐰𝐢𝐤𝐤𝐞𝐥𝐢𝐧𝐠 𝐭𝐞 𝐠𝐚𝐚𝐧

Ik leefde volgens het motto ‘𝐴𝑙𝑠 𝑒𝑒𝑛 𝑎𝑛𝑑𝑒𝑟 ℎ𝑒𝑡 𝑔𝑜𝑒𝑑 ℎ𝑒𝑒𝑓𝑡, 𝑑𝑎𝑛 𝑖𝑘 𝑜𝑜𝑘’. Komt jou vast ook bekend voor?

Ik vond het lastiger om voor mijn aloë vera plant te zorgen dan voor een plant die veel water nodig heeft. Het zit nu eenmaal in mijn systeem om voor anderen te zorgen en anderen te helpen. De aloë vera heeft maar heel weinig zorg nodig en daar stond ik dan met mijn goede gedrag en overvloed. Ik kon niets doen want met mijn ‘te veel’ zou ik mijn plant dood maken. Leek me niet handig . inmiddels heb ik een hoop bijgeleerd en zit mijn aloë vera goed en warm in haar pot en groeit op haar tempo. Ze roept vanzelf om hulp om water, en dat laat ze aan mij zien door de kleur van haar bladeren. Ik hoef dus zonder hulpvraag ook niet in te grijpen. Tegenwoordig vind ik dat juist fijn: kan ik lekker mijn eigen dingen doen.Waar ik zelf vroeger zo’n moeite mee had, dat herken ik bij mijn klanten. Ze zijn zó gul en willen zo graag voor anderen zorgen, dat ze al hun overvloed aandragen en zichzelf vergeten. Geldt vast ook voor jou. Wedden dat jouw hortensia’s het ook beter doen dan je aloë vera’s?

𝐃𝐞𝐧𝐤 𝐣𝐞 𝐝𝐚𝐭 𝐣𝐞 𝐡𝐞𝐭 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐝𝐢𝐞 𝐚𝐧𝐝𝐞𝐫 𝐝𝐨𝐞𝐭?

Destijds dacht ik dat ik het voor anderen deed, mensen helpen.Klinkt lief en leuk, toch? Maar eigenlijk is het helemaal niet zo lief. Je denkt dat je het voor die ander doet, maar daar schuilt bijna altijd een motivatie achter voor jouzelf.Ben je bang voor confrontatie? Wil je een ander niet teleurstellen? Vind je het moeilijk voor jezelf te kiezen en compenseer je dat met hulp aan anderen?En zo kan ik dit rijtje nog eindeloos aanvullen. Je begrijpt en voelt mijn punt als je tot hier aan het lezen bent.

𝐄𝐞𝐧 𝐦𝐨𝐦𝐞𝐧𝐭𝐨𝐩𝐧𝐚𝐦𝐞

Ik hielp destijds vooral omdat dat makkelijk was. Het ging me van nature makkelijk af, want wijsheden en spirituele boodschappen kreeg ik gewoon door. Toch zat het me niet helemaal lekker, dat geven. Waarom deed ik dat zo op die manier? In mijn geval omdat ik altijd al anders was en mezelf niet gezien voelde. Door iedereen maar te helpen was er tenminste nog iemand blij. Ik ook op dat moment, maar dat was een momentopname. Niet een blijvend gevoel dat echt vanuit mezelf kwam. Dat leerde ik later pas. Nu ben ik blij vanuit mezelf, of ik nou iemand help of niet. Ik help mezelf en mijn behoeftes, dan wordt die blijdschap blijvend. Nu doen mijn aloë’s het net zo goed als m’n hortensia’s.

Even terug naar mijn plant. Met vallen en opstaan heb ik geleerd om niet altijd alleen aan anderen te geven, hoe makkelijk het me ook af ging. Ik stopte met mijn aloë vera’s water geven als ze geen dorst hebben.En vooral: ik leerde om mezélf te geven wat ik nodig heb. Dat scheelt zeg! Dat zorgt ervoor dat ik niet meer altijd de aandrang heb om voor anderen te zorgen, zelfs als ze er geen behoefte aan hebben. Ik hoef niet meer te geven om me blij te voelen. Precies datzelfde proces doorlopen mijn klanten in hun traject bij mij. Ik leer ze om zichzélf water te geven.

Want als je dat kunt: jezelf geven wat je nodig hebt, dan pas kun je echt zien wat een ander nodig heeft, en kun je kiezen of je dat wilt geven. Bij mijn klanten zie ik hoezeer ze daar zelf van opknappen, en hoe heilzaam dat voor hun relaties is. En als het meezit, worden ze ook nog betere tuiniers Bij mij doen mijn aloë’s het inmiddels net zo goed als de hortensia’s!