Hoe is het mogelijk dat mensen elkaar pijn doen, kunnen we niet gewoon normaal doen tegen elkaar? Van bombarderen tot jou persoonlijk negeren of lelijk doen? Je vraagt je af waarom iemand besluit om in een tank te stappen om iemand neer te knallen. Maar persoonlijk, hoe kunnen mensen jou pijn doen? Wat maakt dat zo en wat moet je er mee? Het doet je pijn en je voelt een diep verdriet dat mensen elkaar pijn kunnen doen en je vraagt je af of mensen niet gewoon normaal kunnen doen, ook tegen jou, dat je gewoon jezelf mag zijn van een ander. Van kleine pijnen tot grote, waarom eigenlijk?
Mijn visie
Ik zal beginnen met mijn eigen visie. Voor mij voelt het zo dat wanneer mensen zouden leren voelen en zouden kunnen reflecteren, de wereld er anders uit zou zien. Omdat wanneer je kunt reflecteren, je gaat begrijpen waarom bepaalde dingen juist jou overkomen in het leven. Dan gooi je die ene sneer of projectie niet meer op een ander, maar dan voel je heel goed waarom je de neiging hebt om pijn buiten jezelf te zetten.
Als je kunt reflecteren, ga je begrijpen waarom je bepaald gedrag laat zien en bepaalde dingen doet en ook waarom een ander dit doet. Een stuk zelfkennis en zelfzorg waardoor je leert wie jij bent zodat je verantwoording kunt nemen over jouw eigen leven. Zo leer je waar pijn en verdriet vandaan komen en hoe je dat kunt oplossen en bij jezelf kunt houden.
Mocht je nu gelijk de neiging hebben om te denken ‘ja maar, zij of zus of zo deed mij dit aan…’ heel goed, ga daar maar eens naar kijken en uitpluizen.
Daar kun je wat mee, en dan komt onze zielsmissie
En dan komt het volgende punt van mijn visie. Ieder mens, elke ziel, kiest ervoor om hier naar de aarde te komen.
Onze (ziels)missie waarin we een aantal dingen willen ervaren en leren, maar vooral ook willen leven. Denk er maar eens over na wat jouw grootste leermomenten waren. Waarschijnlijk kom je dan op een pijnlijk moment waarin je bijvoorbeeld vond dat iemand over jouw grenzen ging en dat keer op keer gebeurde totdat je erachter kwam dat jij zelf diegene bent die een grens moest trekken. Waarom moest alles van je moeder op die ene manier en doet ze lelijk of moeilijk als je jouw eigen plant trekt? Juist om zo te leren om op je eigen benen te gaan staan, op je eigen manier, waarin het jou niet meer uitmaakt wat iemand anders vindt.
Waarom je nooit alleen bent…
Zo werkt dat voor iedereen hier op aarde. Je bent daar dus niet alleen in, hoe moeilijk het soms ook is. Dat maakt dat we eigenlijk niet kunnen oordelen waarom iemand een bepaalde keuze maakt.
Die keuze goed vinden is een ander verhaal! Elk mens heeft een eigen pad met daarin vele leermomenten en uitdagingen. Hierin geldt ook dat dus niet iedereen bezig is met bewustwording, omdat ze eerst door een aantal ervaringen heen moeten voor ze op het punt komen waarin ze zich afvragen ‘Waarom doe ik dit eigenlijk, of waarom doet iemand zo?’ Dan kun je zeggen ‘ja maar, iemand bombarderen is een ander verhaal’ maar dat kan ook gaan over waarom jij zo kattig deed tegen je man of je kinderen. Onder elk projectiegedrag schuilt een vorm van pijn.
Daarom ook deze blog, begin bij jezelf. Heel klein, van binnen naar buiten.
Wie ben jij en waarom doe jij wat je doet? Hoe zorg jij ervoor dat jij jouw eigen pad helder en zuiver houdt? Dat jij zelf leert voelen wie jij bent en waarom je doet wat je doet. Niet vanuit je hoofd maar vanuit je hart. Dat je wanneer je een moeilijk moment of moeilijke periode hebt, je jouw pijn kunt reflecteren en kunt leren dragen.
Dat je begrijpt waarom mensen doen wat ze doen, en dat wij allemaal maar wat doen en ons best doen. En je ervoor kunt zorgen dat jij daardoor jezelf niet pijn doet, of (on)bewust een ander.
Daar moet je voor kunnen reflecteren en heel eerlijk durven zijn naar jezelf. Dat is stap 1, want het gaat niet alleen over leren reflecteren en over wie jij bent, maar dat onder gedrag waarin iemand een ander pijn doet, ook een pijn en verdriet schuil gaat. Ik kan bijna zeggen hoe groter de daad hoe groter de pijn en de afscheiding van jezelf van binnen.
En dat lieve lezers, kun je helen en oplossen! En dat begint bij jezelf!
Liefs,
Yvonne van Alphen
